Ο Νταρθ Μπέιν και η Νταρθ Ζάνα.
- «Δύο πρέπει να είναι, όχι περισσότεροι, όχι λιγότεροι. Ένας να ενσωματώνει τη δύναμη και ένας να τη λαχταρά.»
- — Νταρθ Μπέιν
Η θεωρία του Κανόνα των Δύο, επίσης γνωστή ως το σύστημα Μπανίτ και ως Τσγουαϊατιούν στη Σιθ, ήταν η κατευθυντήρια αρχή του Τάγματος των Αρχόντων Σιθ μετά τους αλληλοεξοντωτικούς Πολέμους των Νέων Σιθ. Αντικατέστησε τις πρακτικές της Αδελφότητας του Σκότους του Άρχοντα Κάαν, η οποία υποστήριξε την ισότητα μεταξύ των Αρχόντων Σιθ και απαγόρευε τη χρήση του τίτλου «Νταρθ».
Ο Κανόνας των Δύο θεσπίστηκε απο το Νταρθ Μπέιν, ο οποίος κάποτε ήταν μαθητής στην Ακαδημίας των Σιθ του Κάαν σε απάντηση σε αυτό που θεωρούσε αναπόφευκτη, αυτοκαταστροφική μάχη εντός του Τάγματος των Σιθ. Ο Κανόνας των Δύο δήλωνε πως σε οποιαδήποτε στιγμή θα έπρεπε να υπάρχουν μόνο δύο Σιθ, ένας δάσκαλος και ένας μαθητευόμενος, με την εγγύηση πως όταν ο μαθητευόμενος γίνει αρκετά ισχυρός στις μεθόδους της σκοτεινής πλευράς για να πάρει το τίτλο του δασκάλου, μόνο τότε θα άξιζε αυτό το τίτλο. Η μεταφορά της εξουσίας θα γινόταν μόνο όταν ο μαθητευόμενος σκοτώσει το δάσκαλο και βρει έναν άξιο μαθητευόμενο για να επαναλάβει το κύκλο. Με αυτό το τρόπο οι Σιθ θα γίνονταν ισχυρότεροι και θα υπήρχαν δια μέσου του δασκάλου. Και ο δάσκαλος, αλλά και ο μαθητευόμενος θεωρούνταν Άρχοντες Σιθ.
Η πρακτική επιβίωσε με διαφορετικά επίπεδα επιβολής για χίλια χρόνια μέχρι το θάνατο του Νταρθ Τένεμπρους στα χέρια του Νταρθ Πλέγκιους το 67 ΠΜΓ. Ο Πλέγκιους περιφρόνησε τη θεωρία και σκόπευε να ζήσει για πάντα μαζί με το μαθητευόμενο του, Νταρθ Σίντιους. Παρόλο που ο τελευταίος δολοφόνησε το δάσκαλο του σύμφωνα με το Κανόνα των Δύο και εκπαίδευσε δικούς του μαθητευόμενους, ποτέ περισσότερους απο έναν την ίδια στιγμή, δεν τον δέχθηκε εντελώς, ακολουθώντας το δικό του, Κανόνα του Ενός.