- «Τόσο ως ένα απόρθητο φρούριο και ως ένα σύμβολο του απαράβατου κανόνα του Αυτοκράτορα, ο διαστημικός σταθμός μάχης είναι ένα επίτευγμα αντάξιο αυτών των προγόνων μας, που ξεκλείδωσαν τα μυστικά του υπερδιαστήματος και κατέστησαν το γαλαξία έτοιμο για εξερεύνηση.»
- — Γουίλχαφ Τάρκιν.
Ο Τροχιακός Σταθμός Μάχης DS-1 Άστρο του Θανάτου, αναφερόμενο ως το Απόλυτο Όπλο στα πρώιμα στάδια ανάπτυξης του, και αργότερα γνωστό ως το Πρώτο Άστρο του Θανάτου και συχνά αποκαλούμενο Άστρο του Θανάτου, ήταν ένας κινούμενος διαστημικός σταθμός μάχης σε μέγεθος δορυφόρου και ανήκε στη Γαλαξιακή Αυτοκρατορία. Το υπερόπλο αυτό μπορούσε να καταστρέφει ολόκληρους πλανήτες με μια ακτίνα υπερ-λέιζερ, χρησιμοποιώντας τεράστιους κρυστάλλους κάιμπερ. Τη διαχείριση του είχαν αναλάβει ο Αυτοκράτορας Πάλπατιν, ο Διευθυντής Όρσον Κρένικ και ο τελικός του διοικητής ο Μέγας Μοφ Γουίλχαφ Τάρκιν για να αναπτύξει τη στρατιωτική φιλοσοφία της εύστοχα ονομασμένης Θεωρίας του Τάρκιν.
Κάποια σχέδια για φορητά υπερόπλα που θα κατέστρεφαν πλανήτες υπήρχαν από τα αρχαία χρόνια των Σιθ. Χιλιάδες χρόνια αργότερα, λίγο πριν το ξέσπασμα του Πολέμου των Κλώνων, οι Τζεονόσιαν, που είχαν συμμαχήσει με το Κόμη Ντούκου και τη Συνομοσπονδία των Ανεξάρτητων Συστημάτων, σχεδίασαν το Απόλυτο Όπλο μυστικά. Μετά τη πτώση της Συνομοσπονδίας, η κατασκευή του Άστρου του Θανάτου οικειοποιήθηκε από τη νεοσύστατη Αυτοκρατορία. Χτίστηκε στη τροχιά του Τζεονόσις και υποστηρίχθηκε από ένα πολύπλοκο δίκτυο υλικοτεχνικών βάσεων. Ο σταθμός, ο οποίος χρειάστηκε πολλά χρόνια περισσότερα από το αναμενόμενο για να ολοκληρωθεί, μετακινήθηκε εν τέλει από το Τζεονόσις στο Σκάριφ στα τελικά στάδια της κατασκευής του.
Υπήρχε διάσταση απόψεων μέσα στην ηγεσία της Συμμαχίας· κάποιοι πίστευαν πως ένα τέτοιο όπλο ήταν μια μεγάλη απειλή για δικαιολογηθεί η εξέγερση και η αντίσταση τους, ενώ άλλοι θεωρούσαν ότι το Άστρο του Θανάτου ήταν μια απειλή αρκετά μεγάλη για να αγνοηθεί, και πως έπρεπε να καταστραφεί. Τελικά, οι ανεξάρτητοι πράκτορες Τζιν Έρσο και Κάσιαν Άντορ ηγήθηκαν μιας αποστολής, στην οποία εντάχθηκε σύντομα και η Επαναστατική Συμμαχία, για να κλέψει τα σχέδια του σταθμού μάχης. Η Έρσο είχε ανακαλύψει από το πατέρα της, το κύριο μηχανικό πίσω από το πρόγραμμα, πως είχε αφήσει ένα θανατηφορο ελλάτωμα στο σχεδιασμό, ο οποίος έκανε σχετικά εύκολη τη καταστροφή του Άστρου του Θανάτου.
Έχοντας πάρει τα σχέδια του Άστρου του Θανάτου από το Αυτοκρατορικό Κέντρο Στρατιωτικής Έρευνας στο Σκάριφ, η Έρσο κατάφερε να τα μεταδώσει στον Επαναστικό στόλο πάνω από το πλανήτη, και λήφθηκαν από τη Πριγκίπισσα Λέια Οργκάνα του Άλντεραν μέσα στο Τάντιβ 4. Η Λέια τότε κατευθύνθηκε προς το Τατουίν μέσω υπερδιαστήματος, όπου τη σταμάτησε ο Νταρθ Βέιντερ, ωστόσο είχε προλάβει να κρύψει τα σχέδια στο ανδροειδές R2-D2. Ενω η Πριγκίπισσα πιάστηκε αιχμάλωτη, το ανδροειδές της μπόρεσε να διαφύγει και να δώσει τα σχέδια στον Όμπι-Ουάν Κενόμπι, ένα πρώην ιππότη Τζεντάι που ζούσε κρυμμένος στο Τατουίν.
Σε μια απόπειρα να αναγκάσει τη Λέια, που ήταν αιχμάλωτη στο σταθμό μάχης, για να αποκαλύψει τη τοποθεσία της μυστικής βάσης της Επαναστατικής Συμμαχίας, ο Κυβερνήτης Τάρκιν διέταξε τη πρώτη πλήρη δοκιμή του Άστρου του Θανάτου, καταστρέφοντας τον Άλντεραν που ήταν ο πλανήτης καταγωγής της Πριγκίπισσας. Λίγο αργότερα η Λέια κατάφερε να διαφύγει από το Άστρο του Θανάτου με τη βοήθεια των Όμπι-Ουάν Κενόμπι και Λουκ Σκαϊγουόκερ, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί στον Άλντεραν από τους πιλότους Χαν Σόλο και Τσουμπάκα σε μια προσπάθεια να επιστραφούν τα σχέδια του Άστρου του Θανάτου στο πατέρα της Λέια και ηγέτη της Επαναστατικής Συμμαχίας, Μπέιλ Οργκάνα.
Η Λέια μετέφερε τα σχέδια στην ηγεσία της Συμμαχίας στο Γιάβιν 4, η οποία γρήγορα ανέλυσε τις πληροφορίες και ανακάλυψε το σχεδιαστικό ελάττωμα που υπήρχε σκόπιμα στο σταθμό μάχης από τον Αυτοκρατορικό μηχανικό Γκέιλεν Έρσο, το οποίο θα επέτρεπε μια τορπίλη πρωτονίων, που θα εκτοξευόταν μέσα στη θύρα θερμικής εξάτμισης, για να καταστρέψει ολόκληρο το σταθμό. Η Συμμαχία ξεκίνησε μια μικρή επίθεση εναντίον του Άστρου του Θανάτου, το οποίο είχε ακολουθήσει τους επαναστάτες στο Σύστημα Γιάβιν. Το αρχικό Άστρο του Θανάτου καταστράφηκε δευτερόλεπτα προτού ανοίξει πυρ στο δορυφόρο μετά από μια βολή του Επαναστάτη πιλότου Λουκ Σκαϊγουόκερ με τη βοήθεια της Δύναμης. Ενώ ο Νταρθ Βέιντερ διέφυγε, αφού είχε λάβει μέρος στην αερομαχία πάνω από το σταθμό, πολλοί υψηλόβαθμοι Αυτοκρατορικοί αξιωματικοί πέθαναν μέσα στο σταθμό μάχης, ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Γουίλχαφ Τάρκιν, Γουλφ Γιουλάρεν και Κόναν Μότι.
Η καταστροφή του Άστρου του Θανάτου αποδυνάμωσε τον Αυτοκρατορικό Στρατό, και οι Επαναστατικές επιθέσεις σε Αυτοκρατορικές εγκατάστασεις παρακίνησαν στη κατασκευή του δεύτερου Άστρου του Θανάτου, τόσο ως ένδειξη ανυπακοής όσο και τεχνολογικού τρόμου. Παρά το γεγονός αυτό, όπως ο προκάτοχος του, καταστράφηκε μαζί με όλο το πλήρωμα του. Δεκαετίες αργότερα, το διάδοχο κράτος της Αυτοκρατορίας, το Πρώτο Τάγμα, κατασκεύασε τη Βάση Στάρκιλερ, ένα πολύ μεγαλύτερο υπερόπλο που κατέστρεφε πλανήτες, που θεωρούταν η εξέλιξη τους προγράμματος του Άστρου του Θανάτου της Παλιάς Αυτοκρατορίας.
Κατασκευή και επίδειξη δύναμης[]
Το υπερόπλο υλοποιήθηκε σχεδόν 20 χρόνια μετά τη δημιουργία των σχεδίων του στο Τζεονόσις. Διάφοροι στρατιώτες της Αυτοκρατορίας μετακινήθηκαν στο σταθμό λίγο πριν αποκαλυφθεί στο κόσμο. Τρεις εβδομάδες μετά, συνελήφθη το μέλος της Αυτοκρατορικής γερουσίας, Λέια Οργκάνα, η οποία υποστήριζε την Επαναστατική Συμμαχία. Η Λέια είχε στη κατοχή της σχέδια που περιείχαν πληροφορίες για το υπερόπλο, τα οποία και κατάφερε να στείλει στο πλανήτη Τατουίν. Ο Νταρθ Βέιντερ την ανέκρινε σχετικά με το που βρίσκεται η βάση των Επαναστατών, χωρίς επιτυχία, μέχρι που επενέβη ο Στρατάρχης Τάρκιν. Το υψηλόβαθμο στέλεχος απείλησε πως θα κατέστρεφε το πλανήτη Άλντεραν, που ήταν ο πλανήτης καταγωγής της Λέια. Η ίδια είπε ψέμματα πως η βάση τους βρίσκεται στο πλανήτη Ντάντουιν, όμως ο Τάρκιν αποφάσισε να κάνει επίδειξη ισχύος και να καταστρέψει το πλανήτη. Αμέσως οι τεχνικοί του σταθμού ενεργοποίησαν το όπλο και μια υπερ-ακτίνα κατέστρεψε τον Άλντερααν.
Καταστροφή[]
Το Άστρο του Θανάτου ταξίδεψε στο πλανήτη Γιάβιν 4 για να συγκρουστεί με τους Επαναστάτες. Εκείνοι όμως είχαν ανακαλύψει μια αδυναμία στη δομή του σταθμού, η οποία βρισκόταν σε ένα εσωτερικό του σημείο, αφού η Αυτοκρατορία προέβλεψε μόνο για μάχες από μακριά και το σημείο αυτό είχε μείνει απροστάτευτο. Στη μάχη που ξέσπασε τα μαχητικά σκάφη Γουίνγκ της επανάστασης συγκρούστηκαν με τα μαχητικά Τάι της Αυτοκρατορίας. Ο Νταρθ Βέιντερ εξόντωσε πολλούς επαναστάτες, όχι όμως το Εξ Γουίνγκ του Λουκ Σκαϊγουόκερ, ο οποίος κατάφερε να ρίξει βολές στο αδύναμο σημείο, κάτι που άρχισε να διαλύει το σταθμό.
Οι Επαναστάτες πανηγύρισαν για τη νίκη τους και σύντομα απομακρύνθηκαν για να γλιτώσουν από τη μεγάλη έκρηξη που υπέστη το Άστρο του Θανάτου.
Συνέχεια[]
- «Κρατήσαμε το σκελετό της Δημοκρατίας για σχεδόν είκοσι χρόνια, ενώ το Άστρο του Θανάτου χτιζόταν. Είκοσι χρόνια, μαθητή μου. Όλος αυτός ο προγραμματισμός είναι τώρα σκόνη γύρω από το Γιάβιν... Τώρα, δεν έχουμε τη Γερουσία για να διατηρήσουμε τη τάξη. Δεν έχουμε το Άστρο του Θανάτου για να την επιβάλλουμε. Το καλύτερο μας όπλο διαλύθηκε. Είμαστε στρατιωτικά περικυκλωμένοι. Όλα αυτά τα χρόνια, ποτέ δεν πλησιάσαμε τόσο κοντά στη καταστροφή.»
- — Ο Αυτοκράτορας Πάλπατιν, στο Νταρθ Βέιντερ.
Με τη καταστροφή του υπερόπλου να ταράζει την Αυτοκρατορία, οι αξιωματικοί της, άρχισαν να ετοιμάζουν τα πολεμικά τους σκάφη για το Γαλαξιακό Εμφύλιο Πόλεμο. Η προπαγάνδα της Αυτοκρατορίας υποστήριξε πως το Άστρο του Θανάτου δεν καταστράφηκε και πως είναι έτοιμο να διαλύσει οποιονδήποτε πλανήτη δεν τους υπακούσει. Σύντομα, άρχισε η κατασκευή του Δευτέρου Άστρου του Θανάτου, ενός υπερόπλου ακόμη ισχυρότερου.
Μετά από 30 χρόνια, το Πρώτο Τάγμα, οι συνεχιστές της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας, κατασκεύασαν τη Βάση Στάρκιλερ, ένα υπερόπλο που ήταν ακόμη ισχυρότερο και μεγαλύτερο από το Άστρο του Θανάτου, το οποίο μπορούσε να εκπέμψει πολλά καταστροφικά κύματα που θα διέλυαν αρκετούς πλανήτες σχεδόν ταυτόχρονα.