| Bergruutfa | |
|---|---|
| |
| Biologie | |
| Indeling: |
Non-intelligent |
| Classificatie: |
Zoogdieren |
| Lengte: |
+/- 7,00 meter hoog |
| Voeding: |
Herbivoren |
| Ademhaling: |
Zuurstof |
| Herkomst | |
| Thuisplaneet: |
Teloc Ol-sen |
| Kolonies: |
Verschillende |
| Affiliatie: |
Teloc Hunters |
De Bergruutfa was een groot zoogdierachtig wezen dat als last- en rijdier werd gebruikt.
Fysiologie[]
De Bergruutfa stond bekend voor zijn kracht, maar ook voor zijn mild temperament. Ze werden zo’n zeven meter groot, en deze giganten waren het perfecte vervoersmiddel om hun planeet te doorkruisen. Bergruutfas konden vegetatie omver duwen en waren niet uit hun tred te brengen. Bergruutfas waren lichtbruin tot donkergroen van kleur, maar tijdens het winterseizoen werd de kleur bleker. Jonge exemplaren waren bijna altijd bruin.
Bovendien hadden ze een zeer dikke huid waardoor quasi alle aanvallen van andere dieren nutteloos waren. Deze huid kon zelfs Blasterschoten tegenhouden. Ze hadden een spadevormige kop met brede oren en een verhard stuk waar de neus zich bevond.
Opvallend was dat deze dieren een omvangrijk aandeel speeksel produceerden. Dit speeksel hielp hen om al de vegetatie te verteren. Soms lieten ze een grote plas speeksel achter waar ze hadden gestaan of hadden gestapt.
Leven[]
De Bergruutfa was oorspronkelijk afkomstig uit de velden, jungles en bossen van Teloc Ol-Sen. De dieren raakten bekend bij het grote publiek als de rijdieren van de bekende Teloc Hunters.
In het wild leefden ze in kuddes van maximaal 150 dieren, maar de meeste kuddes hadden niet meer dan 30 of 40 volwassen dieren en een twaalftal kalveren. Ze voedden zich met rijke vegetatie, zoals vruchten, noten, takken en blaren. Bergruutfas consumeerden een enorme hoeveelheid voedsel en konden hele bossen kaalvreten. Ze hadden geen natuurlijke vijanden en zelf vielen zij ook geen dieren aan. Enkel de kalveren werden aangevallen door roofdieren, maar de jonge dieren werden op hun beurt beschermd door de kudde.
Gedomesticeerd[]
Bergruutfas waren zeer kalm van aard en geduldig. Soms stapten ze gewoon voort terwijl andere dieren in de jungle rondom hen bewogen. Door hun dikke huid waren ze erg geschikt als rijdieren in de strijd. Een boze Bergruutfa kon slechts met zware wapens worden afgestopt. Verder waren ze ook uitstekend geschikt als lastdieren voor boerderijen, als trekdieren in een karavaan of als bewakers. Een simpele grom en een kopstoot was ruim voldoende om elke aanvaller uit te schakelen.
Bergruutfa bleken vrij intelligent te zijn en hadden zelfs notie van humor. Zo verborgen ze voorwerpen van hun eigenaars en verhinderden ze al spelend dat de eigenaar deze kon terugvinden. Door hun enorme omvang waren Bergruutfas soms gevaarlijk zonder het zelf te beseffen. Ze konden eveneens makkelijk bevelen onthouden en konden zelfs taken doen zonder supervisie. Bergruutfas waren dus aanhankelijk aan hun meester. Wie vertrouwd was met deze dieren stoorde zich niet aan het speeksel dat ze achterlieten. Voor buitenstaanders kon dit wel een afstotend effect veroorzaken. Bovendien vormde het speeksel zelfs een hulpmiddel in de strijd, want in een plas speeksel stappen, zorgde voor afleiding bij de vijand.
Gedomesticeerde exemplaren leefden ongeveer net hetzelfde als wilde dieren. Ze leefden in kuddes waar de jongen beschermd werden en waar er voedsel voor de zwakke dieren werd gehaald. Indien de eigenaar goed voor de dieren zorgde, beschouwden ze hem of haar als een deel van de kudde. Deze trouw kwam goed van pas bij de stammen op Teloc Ol-sen waar ze de rijdieren en compagnons werden van de Teloc Hunters.
Bergruutfa werden geëxporteerd naar andere planeten en onder andere de Rebel Alliance gebruikte hen als patrouilledieren. Rebel Alliance SpecForces gebruikten eveneens deze dieren. Wanneer Weequay niet op Sriluur verbleven, offerden ze soms grote dieren als de Bergruutfa op aan Quay.
In de Jedi Order was er een Youngling clan die naar dit dier was genaamd.