| Dewback | |
|---|---|
| |
| Biologie | |
| Indeling: |
Non-intelligent |
| Classificatie: |
Reptiel |
| Subspecies: |
Ja |
| Lengte: |
Tot 2.10 meter (schofthoogte) |
| Massa: |
815 kilogram |
| Voeding: |
Omnivoor |
| Ademhaling: |
Zuurstof |
| Herkomst | |
| Thuisplaneet: | |
De reptielachtige Dewback was één van de meest voorkomende beesten op de woestijnplaneet Tatooine.
Fysiologie[]
Dewbacks waren meestal groen van kleur, maar ze konden zelfs grijs, bruin of een beetje rood of blauw worden. Ze hadden een grote kop, kleine ogen en oren en een grote bek met platte, sterke tanden. Dewbacks bewogen zich voort op vier relatief dunne poten en hadden een lange staart. Hun huid was bedekt met kleine schubben en sommige soorten hadden een soort vacht boven aan hun rug.
Leven[]
De naam van de beesten was afkomstig van het feit dat Dewbacks de dauw op elkanders rug oplikten die zich daar ’s nachts vormde. Dewbacks moesten tijdens de koude nachten in groep slapen om hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Dewbacks waren omnivoren en speurden de woestijn af naar vegetatie, water of kleine beesten zoals Scurriers of jonge Womp Rats.
Dewbacks leefden in kleine kuddes. Eenmaal per jaar, steeds op hetzelfde tijdsstip, trokken alle Dewbacks naar de Jundland Wastes om te paren. Na een half jaar kwamen de jonge Dewbacks uit hun eieren. Deze vormden de prooi van vele carnivoren zoals de Woodoo, een grote loopvogel. Daarom dat een Dewback wijfje talloze eieren legde per jaar.
Dewback geladen als lastdier
Omwille van hun grootte hadden volwassen Dewbacks niet zoveel natuurlijke vijanden, met uitzondering van de Krayt Dragon die toevallig ook kwam paren in de Jundland Wastes. Tusken Raiders joegen op Dewbacks omwille van hun vlees en de huid die ze gebruikten voor hun riemen, heuptassen, tenten en laarzen. De meeste Dewbacks waren niet boosaardig van aard maar verdedigden zich indien nodig met hun scherpe klauwen. Eenzame Dewbacks waren vaak wel gevaarlijk en kon men beter uit de weg gaan. Dewbacks konden makkelijk snelheden tot 50km/h halen en wegrennen van hun belagers.
Dewbacks waren één van de diersoorten die werden geïntegreerd in het leven van de kolonisten op Tatooine. Algauw werd er ontdekt dat Dewbacks tam konden worden gemaakt indien men hen van bij de geboorte kon trainen. Dewbacks waren bijgevolg één van de talloze last- en rijdieren op Tatooine. Ten tijde van de New Order gebruikten de Sandtroopers deze beesten als patrouillemiddel. Dewbacks waren niet zo erg snel maar ze hadden wel een groot uithoudingsvermogen. Dewbacks bleven ook gewoon doorstappen tijdens een zandstorm en sloegen niet bij een onverwacht voorval paniekerig op de vlucht zoals Ronto’s. Moisture Farmers gebruikten ook Dewbacks als trekbeesten. In gevangenschap wilden Dewbacks echter nooit paren.
Dewback
Luke’s jeugdvriend Windom Starkiller had ooit een jonge Dewback, genaamd Huey, als huisdier.
Achter de schermen[]
- De Dewback kreeg een metamorfose ten tijde van de Special Editions. In de originele versie was dit beest niet meer dan een zadel met een pop op waarvan het hoofd nauwelijks kon bewegen. Dit had tot gevolg dat deze beesten eerst voornamelijk op de achtergrond te zien waren. In de SE werd de scène vernieuwd en kwamen de Dewbacks nu duidelijk in beeld zowel in de Dune Sea als op Mos Eisley.
- John Barry maakte ontwerpen voor de originele Dewback. Terryl Whitlatch ontwierp de Dewback zoals we het beest de dag van vandaag kennen.