Miecz świetlny (Lightsaber), to broń do walki wręcz będąca niemal symbolem Jedi, używana przez nich przez tysiąclecia. Typowy miecz miał około trzydziestocentymetrowej długości rękojeść, emitującą metrowej długości ostrze energetyczne, zdolne przeciąć niemal każdy znany materiał.
Poza Jedi z mieczy świetlnych korzystały także inne stronnictwa, organizacje czy pojedyncze osoby: Mroczni Jedi (w tym Sithowie), Rycerze Imperialni. Miecze świetlne miały zazwyczaj jedno ostrze, ale używano także miecze podwójne, miecze krótkie i różne inne warianty broni białych z energetycznym ostrzem. Istniały materiały odporne na miecze świetlne, takie jak np. Cortosis.
Historia[]
Technologię budowy miecza świetlnego wymyśleli Rakatanie. Dzięki swej broni, potędze ciemnej strony Mocy i bezgranicznemu głodu po dominacji w Galaktyce pokonali oni swych nauczycieli Kwa i wyruszyli na podbój Galaktyki (kiedyś przed 37000 BBY). Około 25793 BBY rakatańskie Bezkresne Imperium najechało na układ Tython, w którym znajdował się izolowany od reszty Galaktyki zakon Je'daii. Tuż przed inwazją na Tythonie rozbił się statek zwiadowczy Rakatan i Je'daii w wraku znaleźli rakatański miecz świetlny. Skopiowali tę technologię i między innymi także dzięki mieczom świetlnym odparli inwazję rakatańską. Wkrótce potem zakon Je'daii rozpadł się na stronników ciemnej i jasnej strony Mocy. Zwycięsko z walki wyszli Je'daii, którzy kroczyli ścieżkami jasnej strony Mocy. Po zwycięstwie utworzyli nowy zakon - Zakon Jedi. Od tamtych czasów miecz świetlny był nieodłączną częścią Jedi. Pierwotnie miecze świetlne Jedi musiały być zasilane przez dodatkowe źródło energii połączone z mieczem przy pomocy kabla. Później dzięki ulepszonej technologii dodatkowe źródło energii nie było już potrzebne.
